Geleceğe Hazırlamak mı Gelecek Hazırlamak mı?

Her anne baba çocuğunun hayatta başarılı ve mutlu olduğunu görmek ister. Farkında olmaksızın, onun karşılaşabileceği problemleri en aza indirmek için çaba harcar. Üzülmesinden, mutsuz olmasından endişe duyar.

Çocuğun karşılaşması muhtemel olan sıkıntıları o yüzleşmeden ortadan kaldırmaya çabalar. Ancak, çocuğun yerine geçerek onun problemlerini çözmeye kalkmak çocuğun zorluklarla baş edebileceğine olan inancını yitirmesine neden olur. Böylelikle de yaşamda herhangi bir zorlukla karşılaştığında kendi çabası ile durumu iyiye çevirebileceğine dair bir bilinci olmayacaktır. Daima birinin gelip sorunu çözmesini isteyecek ve bekleyecektir. Bir kurtarıcı ile karşılaşmadığı takdirde de çöküntü yaşaması muhtemel olacaktır. Bu davranışın bir alışkanlığa dönüşmesi çok sakıncalıdır. Çünkü böyle bir karakter özelliği özellikle yetişkin yaşamında kişiye büyük zarar verir. Kişinin ilişkilerini olumsuz etkiler.

Esasında çocukların yaşına uygun olacak düzeyde ve oranda hüzün hissetmeleri ruhsal gelişimleri açısından destekleyicidir. Ebeveynler çocuklarını olumsuz olarak etiketlenen duygulardan kaçırmaya çalışmak yerine bu duyguyu yaşamalarına izin vermeli ve alan açmalıdırlar. Çocuğu endişe veren, kaygı uyandıran düşüncelerden alıkoymaya dair verilen çaba gerçekçi olmadığı gibi çocuğun kaygısını da artırabilir. Bu nedenle anne ve babalar çocuğun duygusunun farkında olarak ona yalnızca ölçülü bir destekte bulunmalıdırlar. Bu anlamda onu bir davranışa zorlamadan çocuğun derdini dinleyebilirler. Ona durumdan en az hasarla nasıl çıkılabileceğine dair sorular yöneltebilirler. Böylece çocuk durumun geçebilir olduğunu fark ederek kendi hayrına olacak davranış modeline dair düşünmeye başlayacaktır. Zor zamanlarında çocuğa tavsiye vermek yerine onu “doğru” düşünceye yöneltmek çocuğun böyle “kötü” zamanlarla baş etme becerilerini geliştirecektir.

Bu anlamda ebeveynlerin çocuklarının yaşamdaki zorluk ve kötülüğe dair deneyimler edinmelerine -ölçüsünü gözeterek- alan açmalıdırlar. Bu anlarda çocuğa gerekli yol arkadaşlığını yapmak oldukça yerinde olacaktır.